امسال از نظر بارش مانند بیشتر نواحی کشور مان سال خوبی برای روستای ما نیست.

سال کم بارش یعنی کمبود علوفه دامی، یعنی بالا رفتن قیمت علوفه ها و کنجاله های دامی

یعنی بروز بیماری های مختلف برای دام و یعنی کاهش آب آشامیدنی و جیره بندی آن ، یعنی

خشک شدن نهال های میوه ، نزاع و درگیری بین افراد روستا بر سر چراگاه ها و در کل یعنی متضرر شدن ساکنین زحمتکش روستا

و اما راهکاری ام جهت فرار از این وضعیت هست یا نه ؟؟؟؟

چند اصل ایمانی وجود دارد که باید به آن ایمان داشت و عمل کرد تا انشاالله این بلا از سرزمین ما بخت بر ببندد.

1- اینکه خدا بخیل نیست (فرقی بین بندگانش نمی گذارد).

2- اینکه تمام خزائن عالم از جمله نزولات آسمانی فقط و فقط در دست قدرت خداوند قادر می باشد.

3- این حتی با عقل ناقص ما هم ناسازگار است که در وقت تنگ دستی و واماندگی به دامن خدا پناه ببریم ولی در سال هایی که نعمت های خدا فراوان می باشد خدا را فراموش کنیم

        وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرَىٰ آمَنُوا وَاتَّقَوْا لَفَتَحْنَا عَلَيْهِمْ
          بَرَكَاتٍ مِنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ وَلَٰكِنْ كَذَّبُوا
                   فَأَخَذْنَاهُمْ بِمَا كَانُوا يَكْسِبُون

(و چنانچه مردم شهر و دیارها همه ایمان آورده و پرهیزکار می‌شدند همانا ما
درهای برکاتی از آسمان و زمین را بر روی آنها می‌گشودیم و لیکن (چون آیات و
پیغمبران ما را) تکذیب کردند ما هم آنان را سخت به کیفر کردار زشتشان
رسانیدیم)
4- همچنان که در آیه بالا مشاهده می کنید خداوند قادر راهکار را خودش اعلام می کند.

مصداق ایمان و تقوا در آیه بالا پرداخت زکات هستش --- همچنان که پول صاحب تراکتور را بعد از شخم زدن می پردازیم

و همچنان که یک دهم حاصل کشاورزیمان را به صاحبان خرمن کوب و یا آسیابان می پردازیم

یا پول دروکردن زمین را می پردازیم .... خداوند نیز از بابت نزول باران و تاباندن خورشید و آفرینش خاک و هزاران نعمت دیگر حقی به اندازه یک دهم در مال ما دارد و اگر به حد نصاب برشد باید آن را پرداخت کنیم

و خدا نیازی هم به مال ما ندارد و می فرماید افراد کم درآمد و فقیر و نیازمند و در راه مانده نماینده من می باشند، مال و سهم من را به ایشان بپردازید .

والسلام